Pełnił on funkcję obozu przejściowego, pierw podlegał Centrali Przesiedleńczej w Gdańsku, później Gestapo. Od 1942 roku był filią obozu w Potulicach. Łącznie przez obóz przeszło około 4 tysięcy osób.

W obozie osadzano całe rodziny wysiedlonych, głównie rolników z dawnych powiatów: świeckiego, grudziądzkiego, brodnickiego, toruńskiego, tucholskiego, kartuskiego oraz bydgoskiego. Więźniów po przybyciu do obozu selekcjonowano: zdolnych do pracy w wieku od 14 do 60 lat wywożono na roboty przymusowe, chorych, starców i kobiety z dziećmi zatrzymywano w obozie. Więźniowie mieszkali w trzech nieogrzewanych magazynach fabrycznych, w murowanej szopie i w oborze razem z bydłem - czytamy w serwisie obozynazistowskie.pl

Zimą 1942 roku miała miejsce epidemia tyfusu, która doprowadziła do wielu zgonów. Ze statystyk wynika, że życie w smukalskim obozie straciło około 700 osób.

W kościele parafii pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Smukale znajduje się tablica poświęcona ofiarom tego obozu.