W programie artystycznym ŚDM pojawiło się niewielu świętych i błogosławionych, stąd też św. Jadwiga została w pewnym sensie wyróżniona. Zdecydować o tym mógł po części fakt, iż jej szczątki spoczywają w Katedrze na Wawelu, zaś po okresie działalności na Kujawach, resztę życia spędziła w Krakowie.
Zapewne jednak ważniejsze było to, że jej żywot wpisuje się doskonale w obchodzony Rok Bożego Miłosierdzia. Dość często nawiązanie do miłosierdzia pojawia się również w wystąpieniach papieża Franciszka. Za sprawą innej świętej – siostry Faustyny Kowalskiej, Kraków uznawany jest za stolicę Bożego Miłosierdzia.
Okazywanie miłosierdzia innym było rzeczą, która wyróżniała postać Jadwigi. Wzięła sobie ona bowiem bardzo poważnie słowa Jezusa Chrystusa, zapisane przez ewangelistę św. Mateusza - Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili
Była ona bardzo powabna na twarzy, lecz obyczajami i cnotami powabniejsza – tymi słowami postać św. Jadwigi opisał polski kronikarz Jan Długosz.
Jadwiga Królowa wyróżniała się życiem w ascezie. Bardzo dużo modliła się do Jezusa Chrystusa. Była przy tym skromna, dość często rozdawała jałmużnę. Z jej inicjatywy powstało kilka szpitali, do których przychodziła opatrywać rannych. Realizowała zatem uczynki miłosierdzia bezpośrednio. Pomagała biednym i ubogim. Znana jest historia, jak podarowała murarzowi drogocenną wstążkę, którego nie było stać na leczenie chorej żony.
Królowa Jadwiga uchodziła również za osobę łagodzącą spory. Wielokrotnie przyszło jej mediować pomiędzy zwaśnionymi litewskimi książętami. Za jej zasługę uznaje się również chrystianizację Litwy i przyjęcie przez ten kraj chrztu.
Fac quod vides – powiedziała podczas ŚDM aktorka grająca św. Jadwigę. Te słowa powtórzyła również w języku polskim - Czyń co widzisz.
Legenda głosi, że podczas modlitwy na Wawelu, te słowa usłyszała od samego Jezusa Chrystusa.
Beatyfikacji św. Jadwigi dokonał 31 maja 1979 roku papież Jan Paweł II. Kanoznizacja miała zaś miejsce 8 czerwca 1997 roku.