Chodzi dokładnie o obszar obejmujący ulicę Spacerową na Miedzyniu wraz z powiązanym z nią nabrzeżem kanału od ulicy Plażowej do Żywieckiej, czyli dość spory obszar. Po północnej stronie Kanału Bydgoskiego byłby to fragment ulicy Mińskiej od ulicy Żywieckiej, a dalej tereny zielone przylegające bezpośrednio do kanału.Po stronie północnej powstanie nowy fragment ścieżki o długości około 500 metrów od parku (na wysokości ul. Wodnej) do ul. Mińskiej (na wysokości posesji nr 90). Z kolei po stronie Miedzynia zbudowany zostanie ponad 700-metrowy odcinek ścieżki pomiędzy ulicami Krośnieńską i Plażową. Sąsiedni odcinek pomiędzy Świdnicką i Krośnieńską powstał w poprzednich latach. W ten sposób powstanie wygodna trasa pieszo-rowerowa o długości około 1 kilometra wzdłuż południowego brzegu Kanału Bydgoskiego. Nowe alejki mają zapewnić bezpieczniejszy przejazd rowerzystom i zachęcać do odpoczynku nad brzegiem Kanału Bydgoskiego.

 

Funkcje rekreacyjne tego miejsca ma wesprzeć mała architektura, według poniższej koncepcji:

Najkorzystniejszą ofertę w przetargu złożyło Biuro Handlowe Małgorza Kosmecka, które zaoferowało wykonanie inwestycji za 1,79 mln zł wraz z objęciem jej 5-letnią gwarancją.

 

Rok 420 p.n.e. to jakieś 800 lat po znanej z literatury wojnie trojańskiej (dzisiaj dysponujemy jedynie spekulacjami kiedy się zakończyła), kilkadziesiąt lat po perskim najeździe na świat hellenistyczny oraz niedługo po zawarciu rozejmu w peloponeskiej między Atenami i Spartę o dominację na tym obszarze. Można rzecz, że autor przenosi nas do okresu chwilowego pokoju, bowiem po kilku latach konflikt ateńsko-spartański znowu przerodzi się w wojnę - Wojna jest w starożytnej Grecji zjawiskiem endemicznym. Wszyscy nieustanie walczą między sobą; polis A często walczy z polis B z racji na zadawniony konflikt, którego przyczyni tkwią gdzieś daleko w mrokach przeszłości – opisuje historyk Robert Garland. Wspomniany rok to też mniej więcej 100 lat przed podbojami Aleksandra Macedońskiego, które uznaje się za zwieńczenie pewnej epoki.

 

Garland przyjął konwencję poradnika, dla osób które przeniosłyby się do tamtego okresu z XXI wieku, opisując konkretne dziedziny życia, chcąc pokazać jak przeżyć w tamtym okresie. Książka do przegląd poszczególnych dziedzin życia, od tego jak wyglądają mieszkania, przez ówczesną medycyną (patrząc z dzisiejszej perspektywy trudno byłoby to nazwać medycyną), system polityczny ówczesnej demokracji (skądś przecież symboliczne znaczenie ,,demokracji ateńskiej” się przecież bierze), przez to jak wyglądała wojna oraz relacje międzyludzkie (przecież ważnym elementem życia w starożytnej Grecji było niewolnictwo), w tym charakter ówczesnej rodziny. To dość ciekawe zestawienie zakładając, że zbyt wiele wiedzy o tamtym okresie nie dysponujemy. Praca archeologów wciąż nie udzieliła nam odpowiedzi na wiele pytań. Robert Garland te braki we wiedzy próbuje nadrabiać poprzez literaturę, o ile o ustroju i tematach politycznych wiemy dość sporo za sprawą dzieł filozofów, to Garland próbuje chociażby w dziełach Homera, w tym w Odysei szukać opisów ówczesnych zwyczajów i relacji międzyludzkich. O ile, wiele elementów Odysei dzisiaj można by zakwalifikować do fantastyki, tak samo Odyseusz uznawany jest raczej jako postać fikcyjna, to powstanie dzieła ulokowanego w tamtym okresie, okazuje się ważną skarbnicą wiedzy o codziennym życiu Greków. Można wyraźnie zauważyć, że autorowi bardzo zależało, aby umożliwić czytelnikowi wczucie się w tamten okres.

 

Sam tytuł książki traktuje, że tamten okres nie był zbyt przyjazny, w szczególności dla kobiet i niewolników, że raczej się zbyt długo nie żyje. W sumie lektura książki może tylko utwierdzać w takim przekonaniu - Greccy poeci nieustannie mówią o żałosnej ludzkiej egzystencji i pragnieniu śmierci.,,Nie narodzić się nigdy to najlepsze dla ludzi na ziemi, a jeżeli się urodzić, to przejść przez bramy Hadesu tak szybko jak to możliwe”, pisze stary ponurak Sofokles – potwierdza takie nastawienie Garland, który jednocześnie radzi nam - Nie zabierajcie ze sobą etyki z XXI wieku. Nie spotkanie nikogo kto kwestionowałby etykę niewolnictwa czy zalecał wyzwolenie kobiet. Będziecie musieli zaakceptować, że niewolnictwo jest niezmiennym elementem życia

 

Robert Garlant jest pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Colgate. Doktoryzował się z historii starożytnej w University College London

 

,,Jak przeżyć w starożytnej Grecji”, to kolejny tytuł z historycznego cyklu Wydawnictwa Poznańskiego. Polecamy także naszą publikację o książce Thomasa R. Martina - Książka, która może pomóc zrozumieć fenomen historii Rzymu

 

Zadanie dystrybucji węgla przez samorządy przydzielił rząd, w różnych gminach to jednak wygląda w różnoraki sposób, kilka dni temu wiceminister Piotr Pyzik wskazywał, że są gminy, które nie odebrały nawet 10% zamawianego węgla. Patrząc na dane Inowrocławia mamy około 90% węgla na który zapotrzebowanie składali mieszkańcy.

 

Zasadą w oparciu o którą sprzedawany jest węgiel na preferencyjnych warunkach jest jego sprzedaż dla mieszkańca nie drożej niż za 2 tys. zł za tonę (łącznie w dwóch transzach mieszkaniec może kupić 3 tony węgla). Władze Inowrocławia w ramach drugiej transzy zamówiły kolejne 400 ton, które trafić mają po nowym roku.

 

Podobnie, jak przy I etapie sprzedaży, wzór wniosku będzie można pobrać w przyszłym tygodniu osobiście lub elektronicznie (druk dostępny będzie na: www.bip.inowroclaw.pl oraz na stronie www.inowroclaw.pl).

 

Wniosek będzie można złożyć od 2 stycznia 2023 r.:

- w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, przy ul. Świętego Ducha 90,

- w Biurze Obsługi Interesantów i Kontroli Urzędu Miasta Inowrocławia, przy al. Ratuszowej 36,

- w Wydziale Spraw Społecznych i Promocji Zdrowia Urzędu Miasta Inowrocławia, przy
al. Sienkiewicza 1,

- w Wydziale Gospodarki Komunalnej, Środowiska i Rolnictwa Urzędu Miasta Inowrocławia, przy ul. Wawrzyniaka 33,

- elektronicznie: poprzez Elektroniczną Skrzynkę Podawczą ePUAP lub wysyłając wniosek opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, na adres: urzad@inowroclaw.pl.

 

Działania policyjne miały na celu zapewnić innym użytkownikom ruchu jak największą jego płynność. Winą za całe to zajście obarczono kierowcę ciągnika, który został ukarany mandatem za zanieczyszczanie drogi.

 

Rozbiórka zachodniego wiaduktu przebiegała ze sporymi problemami, głównie dlatego, że wymagało to wstrzymywania ruchu kolejowego pod wiaduktami. Początkowo udało się dogadać z PKP, ale szczególna sytuacja w kraju sprawiła, że z powodu potrzeby dystrybucji węgla po kraju, kolejarze się z tamtych uzgodnień wycofali. Ostatecznie uzgodniono pewne zasady wstrzymywana ruchu, ale w sposób który sprawił, że rozbiórka trwała znacznie dłużej niż planowano – prace rozbiórkowe odbywały się głównie w nocy. Dzisiaj jesteśmy już po rozbiórce wiaduktu, pozostały jedynie niewielkie prace.

 

Następnym etapem będzie budowa nowych przyczółków, które powstają w siedzibie wykonawcy prac rozbiórkowo-budowlanych w Kielcach. Zachodni wiadukt, będzie kopią wschodniego, zatem również po tej stronie pojawią się ścieżki rowerowe.

 

Wiadukty – obecnie im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego – powstały w 1984 roku.

 

Chodzi dokładniej o obwody: żytomierski, chmielnicki (regiony partnerskie kujawsko-pomorskiego) oraz znajdujące się na froncie dniepropietrowski i doniecki. Główna oś pomocy miała opierać się na zakupie po 4 agregatów prądotwórczych, które z uwagi na niszczenie przez Rosję infrastruktury krytycznej są niezwykle potrzebne. Szacowano, że uda się kupić agregat po 10 tys. zł. Z agregatów w poniedziałkowych uchwałach radni zrezygnowali, bowiem - Usunięta została pozycja „zakup agregatów prądotwórczych”, gdyż po rozeznaniu rynku zakup dobrych jakościowo agregatów o parametrach, które w sposób skuteczny pozwoliłyby zabezpieczyć potrzeby energetyczne na Ukrainie okazał się do końca 2022 roku niemożliwy do zrealizowania.

 

W rezultacie każdy z tych obwodów otrzyma po ok. 33 tys. zł pomocy. Głównie będzie to pomoc żywnościowa, ale każdy z tych regionów otrzyma też po 10 turystycznych kuchenek gazowych oraz po 38 gaśnic.

 

- Ćwiczenia Loyal Leda to jedno z najważniejszych corocznych ćwiczeń dla NATO – ocenia w serwisie amerykańskiej armii army.mil podpułkownik Jennifer Gotie – Ćwiczenie przygotowane przy wykorzystaniu najnowocześniejszych symulacji komputerowych i scenariuszy pozwoliło uczestnikom wczuć się w nie, rozbudowywać relacje oraz identyfikować luki, co pozwoli budować jeszcze większą interoperacyjność.

 

 

Major amerykańskiej armii Steven D. Hansen, z dowództwa lądowego sił sojuszniczych G9 uważa, że to ćwiczenie pozwoliło wykształcić pomiędzy uczestnikami relacje, które mogą okazać się pomocne, w sytuacji wystąpienia realnego konfliktu w Europie.

 

- Loyal Leda nie tylko służy szkoleniu sztabów żołnierzy, ale też zbliżają ze sobą państwa członkowskie, w celu wzmocnienia współpracy oraz partnerstwa w NATO – ocenia mjr. Hansen.

 

Fot: Spc. Anthony Sanchez

 

Inny amerykański major Joseph Davis uważa, że mało jest okazji, do zdobywania przez siły NATO wielonarodowej interoperacyjności, dlatego ćwiczenia Loyal Leda są niezwykle ważne, bo umożliwiają wojskowym zdobywanie takiego doświadczenia.

 

Do Bydgoszczy przyjechało około 700 żołnierzy i ekspertów cywilnych z 25 państw tworzących NATO. W całej Europie w ćwiczeniu udział wzięło kilka tysięcy żołnierzy w różnych lokalizacjach kontynentu.

 

- Realizując to ćwiczenie, przyczyniliśmy się do wzmocnienia jedności NATO i pomogliśmy zwiększyć interoperacyjność Sojuszu, zarówno pod względem proceduralnym, jak i kulturowym – mówi gen. dywizji Norbert Wagner, dowódca JFTC NATO w Bydgoszczy.