Była jedną z najpopularniejszych aktorek okresu powojennego, a wśród występujących w Teatrze Polskim w Bydgoszczy najpopularniejszą. Mowa o Wandzie Rucińskiej, która urodziła się w 1919 roku w Łęczycy, a zmarła w 2006 roku w Sopocie, ale to na bydgoskich scenach teatralnych odnosiła największe sukcesy. W środę Rada Miasta Bydgoszczy jej imieniem nazwała Teatr Kameralny, formalnie najmłodszą bydgoską instytucję kultury bo powołaną w 2019 roku, ale historycznie nie do końca – bo Teatr Kameralny działał w przeszłości w latach 1926-1988.
Dorobek artystyczny Wandy Rucińskiej to ponad 200 ról teatralnych, głównie na deskach Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Pierwszą dużą kreacją była „Nora” w dramacie Henryka Ibsena zrealizowana w Teatrze Polskim w 1955 roku. W przeciągu kolejnych dekad kariery scenicznej grała w różnorodnym repertuarze, jednak znaczna część jej kariery scenicznej obejmowała pozycje dla młodego widza, m.in.: Baba Jaga w „Kłopotach Zbója Madeja”, Maryla w „Ani z Zielonego Wzgórza”, Ara de Kakadu w „Czupurku”, Filifionka w „Lecie Muminków” czy Rybałt w „Balladzie o Kasi i Drzewie”.
Rucińska udzielała się jednak też na deskach Teatru Kameralnego w Bydgoszczy, który w 1986 roku zorganizował jej jubileusz 40-lecia pracy artystycznej. Aktorka grała w nim do jego zamknięcia.
Wanda Rucińska była aktorką silnie związaną z Bydgoszczą, jak i samym Teatrem Kameralnym. Kiedy w 1992 roku z uwagi na ciężką chorobę musiała porzucić karierę aktorską, dalej czynnie uczestniczyła w życiu kulturalnym Miasta. Jako Patronka Teatru Kameralnego, swoją postacią, rysem osobowości, rolami teatralnymi, zwłaszcza tymi dla dzieci i młodzieży, będzie znakomitym przewodnikiem i wzorem dla pokoleń młodych widzów – czytamy w uchwale Rady Miasta Bydgoszczy.
