12 grudnia na świat grudnia 1860 roku w Symborzu na świat przyszedł Jan Kasprowicz. Polski poeta, dramaturg – jeden z wybitniejszych polskich literatów.
Początkowo natchnienie dawało mu piękno kujawskiej wsi. Powstało wiele opinii, iż dla Kasprowicza patriotyzm opierał na dostrzeganiu piękna pól, ludzi zamieszkujących Polskę. Ten pogląd obecny jest w twórczości literackiej Kasprowicza. Żył on bowiem na przełomie XIX i XX wieku, gdy Polska znajdowała się pod zaborami.
Gdy spojrzymy jednak na okres jego studenckiej aktywności, zauważymy znacznie dalej idące zaangażowanie patriotyczne. Studiował on we Wrocławiu, ale obecny był też w rodzinnym Inowrocławiu. Z jego udziałem prowadzono na Kujawach potajemne lekcje języka polskiego i historii, których ważnym elementem było wygłaszanie przez Kasprowicza wierszy i mów patriotycznych. Jego twórczość obecna była też 7 lutego 1886 roku podczas pierwszej rocznicy funkcjonowania Towarzystwa Gimnastycznego ,,Sokół” w Inowrocławiu, które było najstarszym gniazdem na terenie zaboru pruskiego. Na tę okazję napisał budzący zachwyt wiersz:
Żyjemy w czasach, co na swojej skroni,
Mają dla słanych przekleństwo wyryte,
Gdzie tłum zgłodniałych kromkę chleba goni
Pośród gościńce z ciał braci ubite
Trzeba więc hartu, aby wobec grobów
Wciąż się mnożących uginać czoła;
Trza siły woli: dojść do tych zasobów,
Oto zadanie, oto cel ,,Sokoła”.
W południe pod pomnikiem Jana Kasprowicza w Inowrocławiu złożone zostały kwiaty, jako dowód uznania społeczności lokalnej dla tej postaci.
