W niedziele wielkanocną obchodzimy pamiątkę zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Obchody tego zdarzenia rozpoczynają się jednak już dzień wcześniej, gdy sprawowana jest Wigilia Paschalna. Zgodnie z Żydowskim zwyczajem dzień zaczyna się po zachodzie słońca.
Wigilia Paschalna rozpoczyna się od Liturgii Światła, w czasie której kapłan dokonuje poświęcenia ognia. Kolejną częścią jest Liturgia Słowa, w jej trakcie czytane są słowa św. Łukasza który opisuje jak kobiety udające się do grobu w którym spoczywa zmarły Chrystus, nie znajdują jego ciała. Po czym są poinformowane o tym, że powstał ze zmarłych.
Czy i nam się to nie zdarza, gdy dzieje się coś naprawdę nowego w codziennej rzeczywistości? Zatrzymujemy się, nie rozumiemy, nie wiemy, nie wiemy jak z tym sobie poradzić. Nowość często budzi w nas lęk, także nowość, którą przynosi nam Bóg, nowość, jakiej Bóg od nas oczekuje. Jesteśmy jak apostołowie z Ewangelii: często wolimy trzymać się naszych pewności, zatrzymać się przy grobie, z myślą o zmarłym, który ostatecznie żyje jedynie w pamięci historii jak wielkie postaci z przeszłości. Boimy się niespodzianek Boga. Bomy się niespodzianek od Boga ! On zawsze nas zaskakuje! Bracia i siostry, nie zamykajmy się na nowość, którą Bóg pragnie wnieść w nasze życie! – mówił w czasie homilii papież Franciszek – Nie zamykajmy się w sobie, nie traćmy ufności, nigdy nie ulegajmy zniechęceniu: nie ma takich sytuacji, których Bóg nie mógłby odmienić, nie ma takiego grzechu, którego nie mógłby nam przebaczyć, jeśli się na Niego otworzymy.
W czasie Wigilii Paschalnej ma miejsce także powtórzenie przyrzeczeń chrzcielnych. Uroczystość kończy się procesją rezurekcyjną, która ma symbolizować niesienie światu dobrej nowiny o zmartwychwstałym.
