W 1590 roku w Kolonii holenderski mnich Andrichem opublikował dzieło o łacińskiej nazwie Theatrum Terrae Sanctae et Biblicarum Historiarum cum tabulis geographicis aere expressis – przedstawiało ono opis Palestyny i miejsc świętych w Jerozolimie. W oparciu o to dzieło w Europie powstały Kalwarie, które symbolizują Mękę Pańską Jezusa Chrystusa.
W okresie niespokojnym w Jerozolimie, to właśnie Kalwarie stały się miejscem pielgrzymek wiernych, którzy mieli możliwość uzyskania w nich identycznego odpustu.
Tendencja ta przyszła także do Polski, gdzie powstało kilka Kalwarii. W 1628 roku z inspiracji dzieła Andricha zaczęła powstawać Kujawska Jerozolima, znana obecnie głównie jako Kalwaria Pakoska (oddalona ok. 10 km od Inowrocławia). Trasę Drogi Pojmania i Krzyżowej wytyczył ks. Wojciech Kęsiscki. Pełna budowa trwała aż do XIX wieku, co spowodowane było z jednej strony konfliktami z miejscowym duchowieństwem, z drugiej zaś celową polityką Prus, które chciały wyprzeć katolicyzm na rzecz wyznań protestanckich. Obecnie znajduje się ona pod opieką Zakonu Franciszkanów. W ostatnich latach przy wykorzystaniu funduszy unijnych Kalwaria Pakoska przeszła gruntowny remont.
{gallery}stories/miasta/pakosc-kalwaria{/gallery}
Kujawska Jerozolima to zespół 26 stacji kalwaryskich, w tym dwa kościoły – pw. św. Bonawentury oraz Ukrzyżowania. Rozlokowane zostały one na sporym obszarze miasta Pakość, w tym mieszczącym się w centrum parku.
Miejsce to inspiruje w szczególności w obecnym okresie Wielkiego Postu.
Biblicarum Historiarum cum Pakości – w przekładzie z języka łacińskiego ten zwrot oznacza: Historia Biblijna z Pakości.
