15 sierpnia 1917 roku w Lozannie (Szwajcaria) oficjalnie został proklamowany Komitet Narodowy Polski. Organizacja polityczna, która wkrótce zyskała uznawanego przez państwa Ententy polskiego rządu na uchodźstwie. Z tego też powodu, było to ważne wydarzenie w polskiej drodze do niepodległości.
Ojcem Narodowego Komitetu Polski był Roman Dmowski, który dążył do utworzenia niepodległej Polski w porozumieniu z Ententą.
Celem polityki polskiej w obecnej wojnie jest utworzenie niepodległego państwa polskiego w warunkach zapewniających mu całkowitą niezależność od sąsiadów i rolę mocarstwową w Europie. Tym warunkom może odpowiada tylko państwo polskiego zbudowane na obszarze trzech zaborów, oparte o Bałtyk z granicą o tyle na wschód posuniętą, żeby mogło posiadać 35-40 milionów ludności. Po przewrocie w Rosji przeszkody z jej strony do utworzenia takiego państwa nie zapowiadają się groźne, natomiast ze strony Niemiec mogą być usunięte tylko przez wielkie, decydujące zwycięstwo aliantów nad państwami centralnymi – głosił dokument, nakreślający cele Narodowego Komitetu Polski.
Jednogłośnie na przewodniczącego Komitetu wybrano Romana Dmowskiego. Innym z liderów Komitetu był późniejszy premier Polski Ignacy Jan Paderewski.
20 września Narodowy Komitet Polski jako oficjalną polską reprezentację uznała Francja, w październiku Wielka Brytania i Włochy, w grudniu również Stany Zjednoczone,
15 sierpnia 1917 roku przyjęto również za cel utworzenie polskiego wojska we Francji, nad którym później zwierzchnictwo przejmie gen. Józef Haller. Po bojach na froncie zachodnim I wojny światowej, utworzona we Francji ,,błękitna armia” zostanie skierowana do Polski i będzie istotnym fundamentem polskich sił zbrojnych w wojnie z bolszewikami, której kulminacyjnym momentem była Bitwa Warszawska, której 98 rocznicę dzisiaj obchodzimy.
