Zapewne wielu z nas zadaje sobie pytanie, jak będzie wyglądać Polska za 20, 50, czy nawet 100 lat. Obserwując toczące się procesy ciężko być optymistą. Upadają duże zakłady, a osiedlowe sklepiki są wypierane przez zagraniczne markety, które na dodatek w sprytny sposób płacą do budżetu niższe podatki. Za kilka lat możemy stać się zatem w pewnym sensie krajem kolonialnym.
Największy problem jednak w tym, że naszego położenia nie rozumie duża część społeczeństwa oraz politycy. Przykład ostatnich tygodni, gdy w debacie publicznej mówi się głównie o konieczności rzucenia wszystkiego i przygotowania się na wojnę z Rosją. Jest to jeden wielki absurd, bo na logikę, jak ktoś chce walczyć z jednym z ważniejszych graczy światowych, gdy Polska się po prostu zwija przez problemy wewnętrzne. Tymi jednak natchnieni romantycznymi emocjami się nie chcemy zajmować.
Bardzo niepokojące jest też to, że dla udziału w polityce ukraińskiej jesteśmy wstanie poświęcić rolników i przedsiębiorców, którzy żyją z handlu ze wschodem.
Czas się organizować
Sytuacja Polski się nie zmieni, do czasu, gdy nasze społeczeństwo nie zrozumie, że walka o zachowanie tożsamości narodowej to nie tylko kultywowanie ważnych dat historycznych, ale przede wszystkim budowanie dobrobytu gospodarczego, po to, aby Polacy mogli godnie żyć we własnym kraju, a nie musieli masowo za chlebem wyjeżdżać za granicę. Polska jeżeli ma być wielka, to musi być przede wszystkim wielka gospodarczo.
,,Swój do swego”
Ta prosta zasada jest podstawą myślenia o dobrobycie narodowym. Społeczeństwo musi być bowiem świadome, że sposób w jaki wydaje swoje pieniądze ma wpływ na gospodarkę. To od nas zależy bowiem, czy dzięki nam zarobi polska mleczarnia, polski przetwórca, polski rolnik, czy też polski sklepikarz, a nie zagraniczna sieć.
Przyszłość polskiej gospodarki zależy też od tego, czy przedsiębiorcy z naszego kraju zrozumieją, że blisko ze sobą współpracując są silniejsi. Mam tutaj na myśli przede wszystkim wybór podwykonawców. Możemy szukać bowiem partnerów za granicą lub w Polsce, przez to mając wpływ na utrzymanie miejsc pracy w naszym kraju.
Dobry przykład dają tutaj bydgoskie firmy – PESA i Gotowski – które starają się szukać polskich podwykonawców w miarę możliwości. Co ciekawe, są to firmy, które w swoich branżach odnoszą duże sukcesy.
To właśnie umiejętność samoorganizacji Polaków sprawiła, że mimo konsekwencje prowadzonej germanizacji na terenie zaboru pruskiego, przez ponad 100 lat w Poznaniu, Bydgoszczy i Inowrocławiu polskość nie umarła. Wiązało się to z pracą organiczną kilku pokoleń i wielu osób, które mogą służyć nam dzisiaj za wzór do naśladowania – Dezydery Chłapowski, Maksymilian Jackowski, Hipolit Cegielski, ks. Piotr Wawrzyniak.
