W najbliższy piątek 29 sierpnia minie dokładnie rocznica od podjęcia decyzji o likwidacji spółki Terminal Intermodalny Bydgoszcz-Emilianowo. Lokalni politycy obozu rządzącego zapowiadali optymistycznie, że sama decyzja o likwidacji nie stanowi większego zagrożenia dla realizacji projektu, ja zaliczałem się do osób przestrzegających, że likwidacja przy dobrych wiatrach opóźni wszystko o przynajmniej pół roku, co było też naiwnym optymizmem, bo straciliśmy już rok. Dzisiaj faktem jest, że Emilianowo znalazło się na poważnym rozdrożu.

Terminal Bydgoszcz-Emilianowo dzisiaj istnieje tak naprawdę tylko w lokalnej debacie politycznej, bo w praktyce na zewnątrz wypadliśmy już z obiegu jako potencjalny węzeł logistycznym, co negatywnie może działać na decyzje potencjalnych inwestorów. Głównie z tego powodu, że nie ma realnego planu wraz z cezurą czasową. Stwierdzenie wojewody, że Emilianowo kiedyś powstanie to jednak znacznie za mało.

Cofnęliśmy do okresu sprzed 2019 roku

Decyzja o likwidacji spółki podjęta przed rokiem tak naprawdę kończyła plan polityczny zapoczątkowany przez PiS – przypomnieć trzeba, że w 2019 roku w Brzozie w obecności ministrów Łukasza Schreibera i Grzegorza Pudy podpisano list intencyjny w oparciu o który powstała likwidowana spółka. Sam proces nie szedł idealnie, problemy ze sceptycyzmem KOWR pojawiły się jeszcze, gdy rządził PiS, dlatego też pojawiła się koncepcja przejęcia udziałów przez spółkę CPK. Swoją drogą ten wątek – dlaczego transakcja po zmianie rządu nie została zrealizowana – jakby kompletnie nie interesuje parlamentarzystów.

Likwidacja spółki Terminal Intermodalny Bydgoszcz-Emilianowo to jednak już fakt dokonany (tzn. decyzja jest ostateczna, ale jak widzimy proces się przeciąga), dlatego dzisiaj wydaje się, że trzeba stworzyć nowy plan na spółkę i podpisać nowy list intencyjny, aby dać sygnał rynkowi, Opowieści, że odbywają się jakieś spotkania zostawmy, bo zapowiedzi szukania nowej formuły pojawiły się jeszcze przed 29 sierpnia 2024 roku i mamy rok bez konkretnych ustaleń.