Dzisiaj przypada prawdopodobna tysięczna rocznica koronacji w Gnieźnie króla Bolesława Chrobrego – mówimy o dacie 18 kwietnia 1025 roku jako prawdopodobnej, bowiem nie ma zbyt wielu źródeł, na dodatek te istniejące są zagraniczne – druga data przedstawiana jako prawdopodobna to 23 kwietnia, czyli wspomnienie św. Wojciecha. Mijający tydzień przyniósł też w poniedziałek 14 kwietnia też 1059 rocznicę chrztu Polski związaną z ojcem króla Chrobrego Mieszkiem I.
Chrzest Mieszka I z 966 roku zdaniem Prymasa Polski Wojciecha Polaka przyniósł błogosławiony ciąg łaski i mocy Bożych, o czym mówił ten hierarcha kościelny w minioną niedzielę na Ostrowie Lednickim pod Gnieznem, w czasie sprawowania Mszy w rocznicę Chrztu Polski – W ten ciąg Bożej łaski na Ziemi Polan na trwałe wpisał się święty Wojciech, syn i pasterz pobratymczego narodu czeskiego, biskup i męczennik, którego relikwie spoczęły w piastowskiej katedrze w Gnieźnie – wskazywał prymas Polak – W ten ciąg Bożej łaski i Bożej mocy wpisał się cesarz rzymski Otton III, którego pielgrzymowanie w 1000. roku do Wojciechowych relikwii, przyniosło nam dar pierwszej na ziemiach polskich kościelnej metropolii, kładąc – jak mówił święty Jan Paweł II – podwaliny ładu hierarchicznego dla całych dziejów Ojczyzny
Kolejną łaską z tego ciągu była koronacja Bolesława Chrobrego na pierwszego polskiego króla – Ten ciąg łaski, świateł i mocy Bożych, zaowocował wreszcie, i to dokładnie tysiąc lat temu pierwszymi królewskimi koronacjami w Gnieźnie, najpierw mieszkowego syna Bolesława Chrobrego, a po nim jego syna Mieszka II Lamberta i pierwszej królowej Rychezy. Oni to wykuwali granice naszej pierwotnej państwowości.
Historycznej koronacji dokonano na katedrze w Gnieźnie, z uwagi na jej związek z kultem św. Wojciecha. Patrząc historycznie, po wizycie życzliwego Polsce cesarza Ottona III, u nas kojarzonego głównie jako króla Niemiec, ale był on przede wszystkim Cesarzem Rzymskim, w ramach kontynuacji tradycji tego cesarstwa – koronacja Chrobrego wydawała się kwestią czasu. Śmierć Ottona III w 1002 roku nieco pokrzyżował plany koronacyjne, bowiem jego następca Henryk II był z państwem Chrobrego w sporze. Popularna hipoteza mówi, że korona jaka miała trafić do Bolesława Chrobrego, ostatecznie doprowadziła do koronacji pierwszego węgierskiego króla św. Stefana. Po śmierci Henryka II i w podobnym okresie Benedykta VIII Bolesław Chrobry wykorzystał sytuację i koronował się w kwietniu 1025 roku na króla Polski.
Panujący w Niemczech Konrad II nie był zadowolony z koronacji polskiego króla, ale ostatecznie koronację uznał. Otwiera to dzisiaj pokusy, aby czcząc tysięczną rocznicę, wyciągać aspekt antyniemiecki.
Koronacja Chrobrego odbyła się można rzecz rzutem na taśmę, bowiem ten władca zmarł dwa miesiące później 17 czerwca. Władzę po nim przejął jego syn Mieszko II. Z tego też powodu decyzją Sejmu RP obecny rok obchodzimy jako Rok Pierwszych Królów Polski. Mieszko II władzę królewską utracił po kilku latach w ramach bratobójczej walki z rąk drugiego z synów Chrobrego Bezpryma.
Oficjalne obchody państwowe i kościelne tysiąclecia koronacji Chrobrego odbędą się za tydzień w Gnieźnie – przesunięcie wynika z faktu, że jesteśmy w trakcie Triduum Paschalnego, najważniejszego okresu liturgicznego w roku, zatem tego typu rocznice muszą ustąpić miejsca.
