Po agresji Niemiec i Związku Radzieckiego w 1939 roku na Polskę i objęcie całego terenu kraju okupacją, Państwo Polskie kontynuowało swoją działalność na uchodźstwie – wpierw we Francji, a po kapitulacji tego kraju w Wielkiej Brytanii. Okres dziejów emigracji niepodległościowej zakończył się formalnie w grudniu 1991 roku, po przeprowadzeniu w Polsce wolnych wyborów. Senat uczcił 25-lecie tego wydarzenia.
9 grudnia 1939 roku Prezydent RP na uchodźstwie Władysław Raczkiewicz (wcześniej wojewoda pomorski) powołał ,,na czas trwania wyjątkowych okoliczności, wywołanych wojną, Radę Narodową, jako organ doradczy Prezydenta Rzeczpospolitej i Rządu”. Ostatnie posiedzenie tego organu miało miejsce natomiast 8 grudnia 1991 roku.
Rada Narodowa w różnych formułach i składach działała przez cały okres funkcjonowania władz RP na uchodźstwie. Jej misji nie zakończyło przekazanie do kraju przez Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego insygniów prezydenckich w dniu 22 grudnia 1990 r. Wierna swemu powołaniu, rozwiązała się dopiero po przeprowadzeniu w Polsce w pełni wolnych i demokratycznych wyborów, czyli wraz z rozpoczęciem w listopadzie 1991 r. I kadencji Sejmu i II kadencji Senatu. Jej ostatnia sesja w dniu 8 grudnia 1991 r. stanowiła symboliczne zamknięcie dziejów powojennej emigracji niepodległościowej – czytamy w uchwale Senatu RP z ostatniego tygodnia – Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie upamiętnić 25. rocznicę zakończenia misji Rady Narodowej. Przez 52 lata emigracyjnej walki Rada Narodowa była depozytariuszem naszej niepodległości. Ponad pół wieku bezinteresownej i ofiarnej pracy członków Rady Narodowej na rzecz Ojczyzny w trudnych warunkach emigracyjnej tułaczki jest wzorem i zobowiązaniem dla obecnego i przyszłych pokoleń Polaków.
