Dłuższy postój planowany jest w Więcborku, gdzie pociąg pasażerski widywany jest średnio raz w roku, przy okazji takich właśnie przejazdów organizowanych przez miłośników kolei. Tego typu inicjatywy wywołują zawsze emocje, wiele osób bowiem wraca wspomnieniami do czasów, gdy prowadzony był po tym szlaku regularny ruch pasażerski.

Na zdjęciu (rok 1966) maszynista Jan Drobiński. Zostało ono zrobione w okolicach Nakła nad Notecią. Pociągiem jako pasażer jechał syn Tadeusz Drobiński, który udostępnił nam to zdjęcie.

Linia kolejowa nr 281 jest dość długim szlakiem, który cały czas wykorzystywany jest dla potrzeb towarowych. Podzielić można go na dwie części – krajeńską i pałucko-gnieźnieńską. My skupimy się na tej północnej łączącej Nakło z Więcborkiem, Sępólnem Krajeńskim i Chojnicami.

Postój pociągu specjalnego ,,Skansen” w Więcborku, z października 2014 roku.

W okresie zaborów w naszym regionie powstała dość gęsta sieć kolejowa. Zaczęło się od połączenia Bydgoszczy z Berlinem przez Piłę i Nakło. Opierając się o ten rdzeń rząd pruski rozwijał sieć kolejową. W styczniu 1887 roku połączono Gniezno z Nakłem, kilka lat później dzisiejszą linię nr 281 rozbudowano w kierunku północnym – w październiku 1894 roku oficjalnie otwarto połączenie Nakła z Chojnicami. To połączenie służyło przez ponad sto lat, pierw II Rzeczypospolitej Polskiej, po II wojnie światowej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz przez kilka lat także III Rzeczypospolitej – w czerwcu 2000 roku linia została bowiem zamknięta.

Patrząc z perspektywy doprowadziło to w pewnym sensie do odcięcia powiatu sępoleńskiego od województwa, gdyż transport publiczny na tych terenach jest dość słabo zorganizowany, a mieszkańcy mają utrudniony dostęp do stolic województwa.

W południowej części linia kolejowa nr 281 łączy Nakło z Kcynią, Gnieznem, Jarocinem i Oleśnicą.