Badanie zostało przeprowadzone na 287 dorosłych uczestnikach. Uzupełniali oni kwestionariusz internetowy bez konieczności podawania nazwiska. Około połowy uczestników pochodziły z Wielkiej Brytanii, a druga połowa z Malty, na którą trafia wiele osób ubiegających się o azyl. Każdego z uczestników poproszono o to, aby odniósł się do uchodźców z Ukrainy, Syrii lub Somalii.
– Spytałam uczestników o to, w jakim stopniu czują się uprzedzeni wobec osób ubiegających się o azyl i w jakim stopniu uważają je za źródło zagrożenia. Spytałam ich również o uczucia – czy doświadczają pozytywnych uczuć, takich jak współczucie, czy negatywnych, na przykład gniew, wobec ubiegających się o azyl, a także o ich podejście do pomagania, na przykład o to, czy te osoby powinny otrzymywać pomoc w kształceniu – wyjaśnia w wywiadzie dla agencji Newseria Innowacje dr Sharon Xuereb.
W obydwu krajach konsekwentnie wyodrębniały się dwie grupy z poddawanych analizie trzech krajów pochodzenia: Ukraińcy otrzymali bardziej pozytywną odpowiedź, podczas gdy Syryjczycy i Somalijczycy byli postrzegani podobnie, choć mniej przychylnie niż Ukraińcy.
– Ukraińców widziano inaczej, w bardziej pozytywnym świetle niż Syryjczyków i Somalijczyków. Uczestnicy wyrażali więcej negatywnych i mniej pozytywnych uczuć, większe uprzedzenia i bardziej negatywne nastawienie do pomocy Syryjczykom i Somalijczykom w porównaniu do Ukraińców – komentuje ekspertka z The Open University w Wielkiej Brytanii.
Okazało się, że Brytyjczycy są mniej pozytywnie nastawieni zarówno do migrantów zarobkowych, jak i osób ubiegających się o azyl, którzy nie są rasy białej i postrzegają ich jako bardziej odległych kulturowo. Biali Europejczycy ubiegający się o azyl są postrzegani w bardziej pozytywnym i życzliwym świetle niż osoby spoza Europy. Mimo że Syria może być kulturowo bardziej zbliżona do Malty, z uwagi na usytuowanie w basenie Morza Śródziemnego, to i tak maltańscy uczestnicy badania wyrażali bardziej negatywne postrzeganie Syryjczyków niż Ukraińców. Uczestnicy badania pochodzący z Malty zgłosili więcej negatywnych emocji, postrzeganych zagrożeń i uprzedzeń niż uczestnicy z Wielkiej Brytanii.
– Nie było różnic między grupami w kwestii postrzegania jako zagrożenie osób ubiegających się o azyl. Wszystkie trzy grupy były postrzegane podobnie pod tym względem. Badanie wskazało również, że uczucia ludzi i stopień odczuwanego zagrożenia mają wpływ na ich uprzedzenia wobec ubiegających się o azyl, co z kolei wpływa na to, czy chcą im pomagać – mówi badaczka.
Naukowcy nie pytali uczestników badania, z czego wynika to zróżnicowane podejście. Zdaniem dr Sharon Xuereb wpływ na postrzeganie uchodźców przez Europejczyków mogą mieć kwestie podobieństw kulturowych. Wyniki rozpatrywane w kontekście teorii tożsamości społecznej sugerują, że biała tożsamość europejska i prawdopodobnie tożsamość dziedzictwa chrześcijańskiego są tutaj najistotniejsze.
– Myślę, że chodzi o postrzeganie ich jako innych. Oprócz tego są uprzedzenia wobec ludności muzułmańskiej. Na przykład badania innych autorów wskazały, że muzułmanie mogą być widziani jako podlegający indoktrynacji religijnej i kojarzeni z terroryzmem ze względu na ich wygląd, co w dużo mniejszym stopniu ma zastosowanie do uchodźców z Ukrainy – wskazuje badaczka z The Open University.
Druga kwestia, która może mieć wpływ na postrzeganie uchodźców, to polityka rządów. Tu jednak zależność może być odwrotna.
– Byliśmy w większym stopniu politycznie nakłaniani do pomocy Ukraińcom niż innym uchodźcom. Oczywiście politycy nie narzucają praw tak po prostu, ale tworzą przepisy i wytyczne, które według nich spotkają się z akceptacją społeczeństwa. Myślę więc, że bardziej przychylne nastawienie społeczeństwa do Ukraińców miało wpływ na reakcję polityczną wobec nich, która w efekcie była bardziej pozytywna – mówi dr Sharon Xuereb.
W niedawnym referendum, przeprowadzonym w Polsce przy okazji wyborów parlamentarnych, na pytanie „Czy popierasz przyjęcie tysięcy nielegalnych imigrantów z Bliskiego Wschodu i Afryki, zgodnie z przymusowym mechanizmem relokacji narzucanym przez biurokrację europejską?” odpowiedzi „nie” udzieliło 96,79 proc. osób, które pobrały kartę do głosowania. W referendum wzięło jednak udział zaledwie 40,91 proc. uprawnionych, wobec czego nie było ono wiążące.
– Jeśli ludzie przyzwyczają się do życia obok osób o innym pochodzeniu, mogą przekonać się, że nie ma się czego obawiać. Wymuszona interakcja może w efekcie zmniejszyć uprzedzenia. Uważam jednak, że każda relokacja uchodźców powinna się wiązać ze wsparciem. Nie możemy przyjmować uchodźców i kazać im żyć w biedzie, bez prawa do pracy i zmagać się z trudnościami, ponieważ wtedy trudniej im się zintegrować i zawsze będziemy ich postrzegać jako innych. Musimy tak wszystko zorganizować, żeby uchodźcy stali się częścią społeczeństwa. Nie chodzi więc tylko o przyjęcie ich do danego kraju, ale o działania mające im pomóc w czynnym udziale w życiu społeczeństwa – przekonuje ekspertka.
Z badania przeprowadzonego przez Kantar na zlecenie UNHCR Polska wynika natomiast, że 61 proc. badanych, w tym 24 proc. w sposób zdecydowany, jest zdania, że powinniśmy przyjmować uchodźców, ponieważ kiedyś my również musieliśmy uciekać z ojczyzny i zostaliśmy przyjęci w innych krajach. 62 proc. respondentów sądzi, że Polska powinna przyjmować uchodźców, ponieważ nasi rodacy w podobnej sytuacji również chcieliby być dobrze traktowani.
– Prowadzę obecnie inne badania, w ramach których pytam ludzi, czy według nich obecność uchodźców wiąże się z korzyściami. Jest to ciekawe pytanie, które pozwala nam myśleć o pozytywnych aspektach obecności uchodźców. Im lepiej zrozumiemy, dlaczego ludzie mają trudności z akceptacją uchodźców, tym lepiej będziemy mogli reagować, między innymi wpływając na politykę rządów, żebyśmy jako ludzie byli bardziej pomocni – podkreśla psycholożka.
Według Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) ponad 108 mln ludzi na całym świecie zostało w 2022 roku przymusowo przesiedlonych w wyniku prześladowań, konfliktów, przemocy, naruszeń praw człowieka lub wydarzeń poważnie zakłócających porządek publiczny. 5,4 mln z nich to osoby ubiegające się o azyl, a 35,3 mln to uchodźcy.