Napisaliśmy o niepozornym obiekcie, bowiem przy rozmiarach Młynów Rothera trudno, aby coś się wybijało. Na tarasie Młynów znajduje się nie wielkich rozmiarów budynek- niewielkie bo mający około 78 metrów kwadratowych, który się nie wyróżnia specjalnie także z tego powodu, iż powstać z identycznej cegły co Młyny. Od kilku tygodni przed nim mieszczą się krzesełka, pełni on bowiem rolę gastronomiczną. Największą atrakcją dla gości tego lokalu wydaje się jednak widok z tarasu na przestrzeń Wyspy Młyńskiej.

Tyle z wstępu – do branżowych dla architektów mediów przebiła się głównie aranżacja nazwana roboczo ,,Klub Wodna Cukiernia”. Woda nawiązuje do tego, że obszar Wyspy Młyńskiej jak sama nazwa wskazuje otoczony jest wodą – dla jej wypuklenia zastosowano kobaltową podłogę i bar. Ma to sprawiać wrażenie, że woda spływa do środka. Drugim elementem jaki architekci chcieli wyróżnić jest słońce, z tego powodu nad barem pojawiła się specyficzna imitująca słońce instalacja.

Artykuł opisuje również kluczowe fakty poświęcone historii Wyspy Młyńskiej oraz czym są Młyny Rothera. Z racji tego, że nasi lokalni czytelnicy te sprawy zapewne dobrze znają, nie ma sensu się o nich rozpisywać, ale zważywszy na tym, że głównymi odbiorcami tej publikacji są osoby zza granicy (język angielski sprawia wręcz, że nie jest to publikacja tworzona pod Polaków), to są to na pewno ciekawe opisy, które pozwalają odbiorcy więcej dowiedzieć się o Bydgoszczy.

 c