6 czerwca 1989 roku odbyły się częściowo wolne wybory parlamentarne, które uznawane są za zwycięstwo Solidarności. Tamte wybory pokazały, że okres politycznej hegemonii Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wraz z partiami satelickimi dobiega końca. Na politycznej arenie kluczową rolę zaczynała odgrywać Solidarność.

Kolejnym krokiem w przemianach ustrojowych były wybory samorządowe z 27 maja 1990 roku. W Bydgoszczy w środowisku wywodzącym się z Solidarności doszło do rozłamu, czego efektem było zarejestrowanie dwóch list wyborczych - ,,Społecznej Listy Solidarności”, gdzie liderem był Jan Rulewski oraz Komitetu Obywatelskiego na czele z Antonim Tokarczukiem.

Mieszana ordynacja

Po wyborach z 1990 roku Rada Miejska liczyła 55 radnych, czyli prawie dwukrotnie więcej niż obecnie. Radnych wybierano w ordynacji mieszanej, czyli w okręgach jendomandatowych oraz wielomandatowych. Niestety ciężko jest dotrzeć do protokołów – wiemy, że łącznie 369 kandydatów wystawiło do Rady Miejskiej w Bydgoszczy 15 komitetów. 27 maja frekwencja w Bydgoszczy wyniosła 39,9%.

Najwięcej głosów – 40.114 – uzyskał Komitet Obywatelski, ale przełożyło się to tylko na 21 mandatów. Na Społeczny Komitet Solidarności oddano 33.235 głosów, co dzięki korzystnemu rozkładowi głosów w okręgach dało 26 mandatów. Czyli Społeczna Lista Solidarności pomimo mniejszej liczby głosów te wybory wygrała. Łącznie ugrupowania wywodzące się z ruchu Solidarności zdobyły zatem 47 mandatów na 55, co można uznać za zdominowanie tej izby. 4 mandaty przypadły Opozycji Demokratycznej, 2 Stronnictwu Demokratycznemu oraz po jednym Forum Narodowemu i Chrześcijańsko-Demokratycznemu Stronnictwu Pracy. Ten ostatni mandat zdobył Stefan Pastuszewski, późniejszy poseł I kadencji oraz wieloletni radny Rady Miasta.

Dzisiaj w Radzie Miasta zasiada dwóch radnych, którzy wybrani byli w 1990 roku - obecny wiceprzewodniczący Rady Lech Zagłoba-Zygler wybrany z listy Komitetu Obywatelskiego oraz wybrany z tego samego komitetu Maciej Świątkowski.