W uroczystym odsłonięciu pomnika pruskiego cesarza uczestniczył 25-letni książę Fryderyk Henryk Hohenzollern.

Tak jak wspomniałem na początku pomnik cesarza Wilhelma I symbolizował panowanie pruskie w Inowrocławiu. Z tego też powodu w pierwszych dniach stycznia 1919 roku, gdy miasto zostało zajęte przez powstańców wielkopolskich, został po prostu zwalony z cokołu. Obalenie pomnika z kolei symbolizować mogło zakończenie tego pruskiego panowania. Do dzisiaj nie wiemy dokładnie w jaki dzień doszło do zniszczenia pomnika niemieckiego cesarza – najprawdopodobniej było to pomiędzy 5 a 8 stycznia.

Jedenaście lat później, 7 września 1930 roku, na tym samym cokole stanął pomnik poświęcony polskiemu poecie Janowi Kasprowiczowi, który wywodził się z Szymborza, dzisiejszej dzielnicy Inowrocławia. Był on zatem prawdziwym synem polskiej ziemi. Autorem pomnika był rzeźbiarz Edward Haupta. W tej uroczystości uczestniczył reprezentujący prezydenta RP minister Czerwińśki.

Podczas uroczystości wzruszającą mowę wygłosił adwokat Mielcarek nawiązując do wierszy:

Kopcie samotny grób

tam na tej między szerokiej

gdzie rośnie łopian chropowy

gdzie srebrne liście się podbiały

gdzie aksamitna bylica

rozprasza miękkię swe liście -

w takim grobie chciał spocząć Jan Kasprowicz, a grób ten miał być na ziemi kujawskiej. O grób na ziemi kujawskiej prosił on Boga:

niech w nim kości położy

ten który powstać miał z tej ziemi

Grób Jana Kasprowicza znajduje się natomiast w Zakopanem, stąd też symbolicznym grobem stał się pomnik.

W pewnym sensie było to również wydarzenie symboliczne, podkreślające odradzającą się polskość na ziemi kujawskiej. Po wybuchu II wojny światowej pomnik został zniszczony przez Niemców. Zrekonstruowany odsłonięty został 31 lipca 1966 roku i jest jednym z symboli Inowrocławia do dzisiaj.